Ο Έλγιν ως πρεσβευτής στην Κων/πολη εκμεταλλεύτηκε κατά τον καλύτερο τρόπο το κύρος και την δύναμη της Αγγλίας την εποχή εκείνη και κατόρθωσε να προμηθευτεί από τον σουλτάνο το περιβόητο φιρμάνι που του επέτρεπε να σχεδιάσει και να αντιγράψει τα γλυπτά του Παρθενώνα. Έχοντας λοιπόν την ελευθερία κινήσεων στην Ακρόπολη εγκατέστησε μία ομάδα «καλλιτεχνών», κατεδαφιστών θα έλεγα εγώ, οι οποίοι άρχισαν να τεμαχίζουν και να κατεδαφίζουν ότι πιο ιερό και αξιοθαύμαστο εναπόθεσαν με σοφία στον ναό της Αθηνάς τα θεϊκά χέρια των δημιουργών της ελληνικής κλασικής εποχής.
Χρησιμοποιώντας λοστούς και πριόνια, οι άνθρωποι του Έλγιν αφήρεσαν με βίαιο και άγαρμπο τρόπο 17 μορφές από τα αετώματα, 15 μετώπες από την νότια πλευρά, 56 πλάκες από την ζωφόρο και επί πλέον πήραν ένα σπόνδυλο και ένα κιονόκρανο από την βόρεια κιονοστοιχία του Παρθενώνα.
Η αρπακτικότητα όμως του Έλγιν δεν περιορίστηκε μόνο στον Παρθενώνα. Άρπαξε μία Καρυάτιδα και έναν Ιωνικό κίονα από το Ερέχθειο στερώντας το μνημείο από βασικά δομικά και διακοσμητικά στοιχεία. Όλα αυτά μαζί με τέσσερις πλάκες από την ζωφόρο του ναού της Αθηνάς Νίκης, ένα κιονόκρανο και ένα σπόνδυλο από τα Προπύλαια, σήμερα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο μακριά από τα μνημεία και τις θέσεις που είχαν επιλέξει οι φωτισμένοι Έλληνες γλύπτες. Φανταστείτε αυτοί οι δημιουργοί, αυτοί οι ημίθεοι που σμίλεψαν τα πεντελικά μάρμαρα να γνώριζαν την τύχη των έργων τους.
Ε.Φ.
...
